უფსკრულთან ჭიუხის ქარივით ქანაობ,
ვერ გაკრთობს ფერხული მშფოთვარე ლოდების.
იფრთხილე, იფრთხილე, მეც გზვერავ ქალაუ,
შატილის ბილიკზე შველივით მოდენილს. შავი კლდის შურთხივით გამირბი განდაგან,
მაჩუქე ქალაუ, ღიმილი ერთ წამით,
ტანშოლტა მეძროხე ხევსური ქალი ხარ,
შატილის პირქუში ნისლივით ლერწამი. ტიალი ფიქრები ჯანღივით ფარავს გულს,
ვერ გხიბლავ, აშექალ, მეცხვარის ფარებით.
ვაიმე მეშინის, მეშინის ქალაუ,
გზვერავენ შორიდან სხვა მწყემსის თვალებიც. თუ გინდა რომ გახდე ქალაუ შენ ჩემი,
ნუ წახვალ წყაროზე მარტოკა ხელსურით,
წაგიყვანს აშექალ მგლისმუხლა ჩეჩენი
ან ორბის თვალება არხოტის ხევსური. 1960 წ. იოსებ ლონგიშვილი
|
